Fotoğrafçı Eric Lafforgue Kuzey Kore’ye altı sefer gitme cesaretini göstermiş. Komünizmle yönetilen ülkede çekilmesi yasak olan fotoğrafları dijital hafıza kartlarını kullanarak ülke dışına kaçırmış.
Eric Lafforgue, bunu yapmasındaki amacının Kuzey Korelilerin de insan olduğunu robot olmadıklarını ve çektikleri acıları göstermek olduğunu söylüyor.
Internette birkaç fotoğraf yayınladığım için, aralıkta yaptığım son seyahatten sonra ülkeye girmem yasaklandı. Kuzey Koreliler fotoğrafları gördüler, saldırganca yargılayıp silmemi istediler. Ülkenin gerçeklerini göstermemenin haksızlık olduğunu düşündüğüm için silmeyi reddettim.
Kuzey Kore’de hayatın Pyongyang ve diğer büyük şehirlerin dışındakiler için çok sert olduğunu şu sözlerle dile getiriyor:
Hayat Kuzey Kore’deki birçok insan için batı standartlarından çok uzak ve acımasız.
Eric Lafforgue defalarca ziyaret ettiği küçük bir balıkçı kasabasında, onur konuğu gibi muamele görmüş. Şehir o kadar izole edilmiş ki hiç kimse daha önce cep telefonu görmemiş, insanlar günlerini sadece balıkçılık ve çiftçilik yaparak geçiriyorlarmış.
Zor hayatlarına rağmen, bana yaşlı gözleriyle, sevgili liderlerine taptiklarini anlattılar… Hatta bazen yiyecek pek bir şey olmasa da.
Bunlar Kim Jong-un’un dünyanın geri kalanının görmesini istemediği fotoğraflar.
Kuzey Kore Fotoğrafları
Bu asker bir tarlada uyuyormuş. Bu karenin fotoğrafçının ülkeye girmesinin yasaklanması konusunda etkisi büyük olmuş.
Kırsal alanlarda gayet olağan bir görüntüymüş.
Pyongyang dünyanın en derin metro ağına sahip, bir bomba sığınağı gibi diğerlerinin iki katı büyüklüğündeymiş. Bu fotoğrafı çekerken birileri fotoğrafçıyı görmüş ve tünel içinde olduğu için silmesini söylemiş.
Kuzey Koreli yetkililer bu tür fotoğraflar çektiğinizde sizden nefret ediyorlarmış. Eric Lafforgue, onlara fakirliğin tüm dünyada hatta kendi ülkesinde de olduğunu açıklamasına rağmen fakir insanların fotoğraflarını çekmesi yasaklanmış.
Zor zamanlarda (ki Kuzey Kore’de genellikle öyle), çocukları tarım kooperatiflerinde çalışırken bulabilirmişiz.
Pyongyang’de arabalar yaygınlaşsa da, köylüler hala onları görmeye alışmaya çalışıyormuş. Ortalıkta hiç arabanın olmadığı zamanlardaki gibi çocuklar hala büyük bulvarların ortasında oynuyormuş.
Yoksulluğu göstermek yasak, ama serveti sergilemek de Kuzey Kore’de büyük bir tabuymuş. Bir pazar günü, öğleden sonra parkta bir Pyongyang’ın önde gelenlerinden birine ait bir araba. Sahipleri mangal yapıyormuş.
Bir gece, otele geri dönüş yolunda bindiğim otobüs sokak çalışması yüzünden farklı bir yola sapmak zorunda kalmış. Eski binaların yanından geçerken, rehberler flaşsız çekim yapmam konusunda fotoğrafçıyı uyarmış. Resmi açıklama insanların korkmasını engellemekmiş. Bunu anlayabilirim, fotoğraf çekeceğiz diye kimseyi rahatsız etmeye hakkımız yok.
Kırsal bir eve ziyaret. Bu evler ve içlerinde yaşayan aileler devlet tarafından dikkatlice seçilmiş. Ama yinede içinde tulumba olan bir banyo gibi detaylar Kuzey Kore’de günlük hayat hakkında ipuçları veriyor.
Büyük şehirleri birbirine bağlayan ulusal taşımacılık neredeyse hiç yokmuş. Halk bir yerden başka bir yere gitmek için izin almak zorundaymış. Otoyollarda otostop yapan askerleri görebilirmişiz.
Yetersiz beslenmenin fotoğrafını çekmek de yasak.
Bu bir sirk değil, bunlar bir kentte düşük güvenlik önlemleri ile çalışan işçiler. Bu fotoğraf tanıdık geldi.
Pyongyang’de botanik parkı ziyaret ettiğinizde, hayvanların fotoğraflarını çekebilirmişiz ama askerler fotoğrafta bulunmamalıymış. İyi de kalabalığın yüzde 99’unu oluşturan askerler oluşturuyor. Nasıl olacak?
Aileleri ziyaret ettiğinizde, rehberler bilgisayara sahip çocukların fotoğraflarını çekmenizi istiyorlarmış. Ama elektrik kesintisinin fotoğrafını çektiğinizde onu silmeniz gerekiyormuş.
Ürünlerin euro veya won ile satıldığı Pyongyang daki iki süpermarkette her çeşit yiyecek içecek bulunabiliyormuş. Evian su bile varmış. Sadece elit kesim buralarda alışveriş yapabiliyormuş. Herkes eşittir, partililer en eşittir.
Kuzey Korelilerin zihinlerinde yoğun bir paranoya var. Bu fotoğraf bir lunaparkta çekilmiş. Yorgun bir anne çocuğuyla bir bankta dinleniyor. Rehberler bu insanların evsiz olduğunu söyleyeceğini düşünerek fotoğrafı silmesini istemişler.
Kim Jong-un heykelinin arkadan fotoğrafını çekmek kesinlikle yasakmış. Çok büyük kabalık olarak görülüyormuş.
Kalabalık asker grubunun içinde dikilen bir kadın. Yetkiler ordunun fotoğraflarının çekilmesine izin vermediğinden, böyle bir fotoğrafın çekilemeyeceğini zannediliyormuş.
Kuzey Kore ordusu dünyanın en önemli orduları arasında sayılıyor. Ama oralarda seyahat ederken çiftçilere yardım etmek gibi sıradan işler yapan askerlere sık sık rastlayabiliyormuşuz.
Kimjongilia festival gününde binlerce Kuzey Koreli, festivali ziyaret etmek için sıraya girerken, binlercesi de çeşitli anıtları ziyaret etmek için sıraya giriyormuş.
Uzun zamandan beri kara borsacılık kesinlikle yasakmış, ufak şeylerin satılmasına ise müsade ediliyormuş. Fotoğraftaki kadın, sigara ve şeker satarak para kazanıyormuş.
Pyongyang Kuzey Kore’nin vitrini, bu yüzden yapıların dış cepheleri özenle korunuyormuş. İçlerine göz atmak gibi nadir bir şansa sahip olduğunuzda, kasvetli gerçek ortaya çıkıyormuş.
Dinlenen askerlerin fotoğrafını çekmek tabi ki yasak.
Bunun gerçekleşmesi asla düşünülemez: Pyongyang Mansudae’de Kim II Sung’un heykelinin dibinde bir süpürge duruyor.
Sıraya girmek Kuzey Koreliler için yerel spor olmuş. Bu da bir otobüs kuyruğu.
Bu çeşit fotoğraflar batıda yaygındır. Başlık genellikle Kuzey Korelilerin parklar ot yediğini yazar. Böyle fotoğrafı çekerseniz rehberler öfkeleniyormuş. Ben çimleri yemek için topladığına inanmıyorum.
Otobüs bozulunca böyle yapılıyormuş. Napacaklardı ki?
Fotoğrafçı, Pyongyang sanat merkezinde bir elektrik kesintisine tanık olmuş. Bu kesintiler Kuzey Kore’de kimsenin görmesini istemedikleri günlük, sıradan bir olaymış. Ve buna şahit olursanız kesintinin sebebinin Amerikan ambargosu olduğunu söylüyorlarmış.
news.com.au sitesinin yaptığı mülakattan alıntı yapılmıştır. Dilerseniz sanatçının Kuzey Kore Fotoğrafları sayfasını ziyaret edebilirsiniz.
