Dünya üzerindeki birçok yerel topluluk, sınırlı maddi imkanlara rağmen tatmin edici ve mutlu hayatlar sürdürebilmektedir. Bu durum, Barselona Otonom Üniversitesi Çevre Bilimleri ve Teknolojileri Enstitüsü tarafından yürütülen bir araştırmayla ortaya konmuştur. Araştırma, finansal gelir düzeyi düşük olan toplulukların bile, zengin ülkelerde yaşayan bireylerle benzer düzeylerde yaşam memnuniyeti hissettiğini göstermektedir.
Geleneksel olarak, ekonomik büyümenin, özellikle düşük gelirli ülkelerde yaşayan insanların refahını artırmanın anahtarı olarak görülmesine rağmen, son yıllarda yapılan araştırmalar bu görüşü sorgulamaktadır. Yüksek gelirli ülkelerde yaşayan kişilerin, düşük gelirli ülkelerde yaşayanlara kıyasla daha mutlu olduğunu iddia eden küresel anketler, zenginlik ve mutluluk arasında güçlü bir bağ olduğu fikrini destekler niteliktedir. Ancak, McGill Üniversitesi ile işbirliği içinde yürütülen yeni bir çalışma, bu bağlantının evrensel olmadığını ve zenginliğin mutluluk için gerekli olmadığını öne sürmektedir.
Küresel ölçekte yürütülen anketler genellikle sanayileşmiş toplumların vatandaşlarının görüşlerini yansıtırken, küçük ölçekli topluluklar genellikle göz ardı edilmektedir. Bu topluluklar, günlük yaşamda para alışverişinin minimal bir rol oynadığı ve geçimlerinin büyük ölçüde doğaya bağlı olduğu yerlerdir. Proceedings of the National Academy of Sciences dergisinde yayımlanan araştırmaya göre, dünya genelinde dağılmış 19 bölgede yaşayan 2.966 yerli ve yerel topluluk üyesiyle yapılan anketler, bu toplulukların yüksek yaşam memnuniyeti seviyelerine sahip olduğunu göstermiştir.
Araştırmada, katılımcı hanelerin yalnızca %64’ünün herhangi bir nakit gelire sahip olduğu belirtilmiştir. Araştırmanın baş yazarı Eric Galbraith, sonuçların düşük maddi gelire sahip birçok topluluğun hayattan yüksek memnuniyet duyduğunu ve bu puanların zengin ülkelerdeki benzerlerine eş değer olduğunu ortaya koyduğunu belirtmiştir. Bu topluluklarda yaşam memnuniyeti ortalama olarak 0-10 ölçeğinde 6,8 puan alırken, bazı bölgelerde bu puan 8’in üzerine çıkmaktadır. Bu bulgular, maddi zenginlik olmadan da tatmin edici yaşamların mümkün olduğunu göstermektedir.
Araştırmacılar, yerli ve yerel toplulukların yüksek yaşam memnuniyeti seviyelerine sahip olduğunu bilmesine rağmen, bu durumun nedenlerini tam olarak anlayamamaktadır. Aile, sosyal destek, insan ilişkileri, spiritüellik ve doğayla olan bağ, bu memnuniyetin temelini oluşturan önemli faktörler arasında yer almaktadır. Ancak, bu faktörlerin topluluktan topluluğa değişebileceği ve küçük bir faktör grubunun evrensel olarak hakim olabileceği belirtilmektedir.
Sonuç olarak, ekonomik büyümenin mutlak bir refah göstergesi olmadığı, insanların mutluluğunun ve sürdürülebilir bir yaşamın maddi zenginlikten bağımsız olarak sağlanabileceği anlaşılmaktadır. Bu çalışma, toplumların mutluluğu ve sürdürülebilirlik hedeflerine ulaşmada alternatif yollar araması gerektiğini vurgulamaktadır. Mutluluğun sırrı, maddi kazançlarda değil, insan ilişkilerinde, doğayla uyum içinde yaşamakta ve daha basit, ama anlamlı yaşam tarzlarını benimsemekte yatmaktadır.
